چه گرافتی برای درمان رباط صلیبی بیشتر توصیه میشود؟

معمولا افراد که دچار پارگی یا آسیب رباط صلیبی می شوند؛ تحت جراحی به نام بازسازی رباط صلیبی قرار می گیرند. این جراحی در صورتی توصیه می شود که پارگی کامل باشد. زمانی که تصمیم به جراحی گرفته می شود؛ باید مشخص گردد که از چه نوع گرافت (Graft)، برای بازسازی رباط صلیبی استفاده شود. برای هر بیمار با هر درجه از فعالیت و در هر سنی، ممکن است یک گرافت در نظر گرفته شود. به این معنی که به صورت کلی گرافت ارجح وجود ندارد و در هر بیمار ممکن است یک نوع گرافت خاص، مناسب در نظر گرفته شود. در ادامه به انواع گرافت برای درمان رباط صلیبی خواهیم پرداخت.

انواع گرافت برای درمان رباط صلیبی

به طور کلی گرافت های مصنوعی به دلیل نتایج نه چندان خوبی که در پی داشته‌اند؛ از گرافت های مناسب جراحی، حذف شده اند. گرافت هایی که برای باز سازی رباط صلیبی مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ عبارتند از:

1. آلوگرافت (Allograft) :

آلوگرافت، گرافتی است که از بانک ربط (که معمولا از اهدا کننده گرفته می‌شود)؛ تهیه می‌گردد. شرایطی که انتخاب آلوگرافت، ارجح در نظر گرفته می‌شود؛ عبارتند از :

  • بیمارانی که شلی لیگامانی یا نرمی رباط دارد
  • افرادی که نیاز به جراحی مجدد دارند
  • بیماران بالای چهل سال که رباط های آنها کیفیت مطلوبی ندارند
  • جنسیت زن
  • افرادی که نیاز به بازسازی چند رباط دارند
ادامه مطلب  رباط صلیبی زانو pcl تشخیص علائم و تست پارگی acl

انواع گرافت برای درمان رباط صلیبی

مزایای و معایب استفاده از گرافت اهدایی

کاهش مدت زمان جراحی و کاهش تعداد و طول برش های جراحی از مزایای استفاده از بافت آلوگرافت می باشند. شانس بیشتر پارگی مجدد و خطر انتقال برخی بیماری های عفونی نیز از معایب آلوگرافت می باشد.

2. اتوگرافت (Autograft) : انواع گرافت برای درمان رباط صلیبی

اتوگرافت استفاده از بافت های خود بیمار جهت ترمیم رباط صلیبی است که بهترین و رایج ترین انتخاب جهت بازسازی بخصوص در جوانان می باشد. مطالعات نشان داده اند که پیوند های اتوگرافت معمولا موفق تر می باشند در نتیجه در دهه های اخیر استفاده از این روش در بیماران مسن تر نیز افزایش یافته است. بجز مواردی که در بالا عنوان شد؛ در بقیه بیماران ترجیح این است که از خود بیمار گرافت برداشته شود (اتوگرافت). برای استفاده از بافت اتوگرافت 2 گزینه اصلی وجود دارد که در ادامه به آنها اشاره می‌گردد :

1. پاتلا-تاندون پاتلا-تیبیا (bone-patella-bone) :

گرافت تاندون پاتلا که بسیار محکم و ایده آل است. یکی از مشکلات این گرافت ها، عوارض پس از برداشت گرافت است. بخصوص در بیمارانی که زانو میزنند و در روزمرگی، زیاد زانوی خود را خم می‌کنند؛ این برداشت گرافت، کمی با مشکل همراه است.

2. گرافت تاندون همسترینگ :

گرافت همسترینگ اگر به خوبی استفاده شود و با تکنیک های صحیح مورد استفاده قرار گیرد؛ می‌تواند به اندازه گرافت پاتلا قوی باشد و برتری این گرافت نسبت به گرافت پاتلا، عوارض کمتر آن است. که بر اساس بیمار و فعالیتی که دارد؛ ممکن است انتخاب شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دو × 3 =