علائم و درمان پارگی رباط صلیبی زانو مبحث امروز سایت دکتر مویدفر است که به شما در مورد رباط صلیبی و مشکلات آن توضیحات مفصلی خواهد داد. با ما در ادامه همراه باشید.
رباط‌های زانو:
4 رباط اصلی در زانو وجود دارد. رباط‌ها نوارهای الاستیک بافتی هستند که استخوان‌ها را به یکدیگر متصل می‌کنند و ثبات و استحکام مفصل را فراهم می‌کنند. چهار رباط اصلی در زانو استخوان ران را به استخوان درشت نی (استخوان ساق پا) متصل می‌کند و شامل موارد زیر است:
- رباط صلیبی قدامی (ACL): رباطی که در مرکز زانو قرار دارد و چرخش و حرکت رو به جلو ساق پا (استخوان ساق پا) را کنترل می‌کند.
- رباط متقاطع خلفی (PCL): رباطی که در پشت زانو قرار دارد و حرکت رو به عقب ساق پا را کنترل می‌کند.
- رباط جانبی داخلی (MCL): رباطی که به زانو داخلی ثبات می‌دهد.
- رباط جانبی جانبی (LCL): رباطی که به زانو بیرونی ثبات می‌دهد.
پارگی رباط صلیبی زانو (ACL):
آسیب ACL یک پارگی یا رگ به رگ شدن رباط صلیبی قدامی (ACL) است. آسیب‌های ACL بیشتر در طول ورزش‌هایی رخ می‌دهد که شامل توقف یا تغییر جهت ناگهانی، پرش و فرود میشود، مانند فوتبال، بسکتبال، فوتبال و اسکی در سراشیبی.بسیاری از مردم صدای پاپ را می‌شنوند یا در زانو احساس می‌کنند که آسیب ACL رخ می‌دهد. زانو ممکن است متورم شود، احساس ناپایداری کند و برای تحمل وزن بسیار دردناک شود.
بسته به شدت آسیب ACL، درمان ممکن است شامل تمرینات استراحت و توانبخشی برای کمک به بازیابی قدرت و ثبات یا جراحی برای جایگزینی رباط پاره شده و سپس توانبخشی باشد. یک برنامه تمرینی مناسب ممکن است به کاهش خطر آسیب ACL کمک کند.
علائم پارگی رباط صلیبی زانو:
علائم آسیب ACL معمولاً عبارتند از:
- صدای پاپ بلند یا احساس «ترک» در زانو
- درد شدید و ناتوانی در ادامه فعالیت
- تورم سریع
- از دست دادن دامنه حرکتی
- احساس بی‌ثباتی یا «تسلیم شدن» با تحمل وزن
علل پارگی رباط صلیبی زانو:
آسیب‌های ACL اغلب در طول فعالیت‌های ورزشی و تناسب اندام اتفاق می‌افتد که می‌تواند بر زانو فشار وارد کند:
- کاهش ناگهانی سرعت و تغییر جهت
- چرخاندن محکم پا
- فرود ناشی از یک پرش
- توقف ناگهانی
- دریافت ضربه مستقیم به زانو یا برخورد شدید، مانند تکل در فوتبال
هنگامی که رباط آسیب می‌بیند، معمولاً پارگی جزئی یا کامل بافت اتفاق می‌افتد. یک آسیب خفیف ممکن است رباط را کشیده اما دست نخورده باقی بگذارد.
عوامل خطرساز پارگی رباط صلیبی زانو:
تعدادی از عوامل وجود دارد که خطر آسیب ACL را افزایش می‌دهد، از جمله:
- زن بودن، احتمالاً به دلیل تفاوت در آناتومی، قدرت عضلانی و تأثیرات هورمونی است
- شرکت در برخی ورزش‌ها مانند فوتبال، راگبی، بسکتبال، ژیمناستیک و اسکی در سراشیبی
- استفاده از الگوهای حرکتی معیوب، مانند حرکت دادن زانوها به داخل در حین اسکات
- پوشیدن کفشی نامناسب
- استفاده بد از تجهیزات ورزشی نگهداری، مانند پابندهای اسکی که به درستی تنظیم نشده‌اند
- بازی روی چمن مصنوعی
عوارض پارگی رباط صلیبی زانو:
افرادی که آسیب ACL را تجربه می‌کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آرتروز در زانو هستند. آرتروز ممکن است حتی در صورت انجام عمل جراحی برای بازسازی رباط رخ دهد.عوامل متعددی از جمله شدت آسیب اصلی، وجود آسیب‌های مرتبط در مفصل زانو یا سطح فعالیت پس از درمان احتمالاً بر خطر آرتریت تأثیر می‌گذارند.
پیشگیری از پارگی رباط صلیبی زانو:
تمرین مناسب می‌تواند به کاهش خطر آسیب ACL کمک کند. یک پزشک ورزشی، فیزیوتراپیست، مربی ورزشی یا سایر متخصصان در پزشکی ورزشی می‌توانند ارزیابی، دستورالعمل و بازخوردی را ارائه دهند که به شما در کاهش خطرات کمک کند.
برنامه‌های کاهش آسیب ACL عبارتند از:
- تمریناتی برای تقویت هسته مرکزی – از جمله باسن، لگن و پایین شکم – با هدف آموزش ورزشکاران برای جلوگیری از حرکت دادن زانو به سمت داخل در حین اسکات
- تمریناتی که عضلات پا را تقویت می‌کند، به ویژه تمرینات همسترینگ، برای اطمینان از تعادل کلی در قدرت عضلات پا
- تمرین با تاکید بر تکنیک و وضعیت مناسب زانو در هنگام پریدن و فرود آمدن از پرش
- آموزش بهبود تکنیک هنگام انجام حرکات چرخشی و برش
تمرین برای تقویت عضلات پاها، باسن و هسته مرکزی و همچنین تمرین برای بهبود تکنیک‌های پرش و فرود و جلوگیری از حرکت زانو به سمت داخل، ممکن است به کاهش خطر آسیب ACL در ورزشکاران زن کمک کند.
تشخیص پارگی رباط صلیبی زانو:
در طول معاینه فیزیکی، پزشک زانو را از نظر تورم و حساسیت بررسی می‌کند. او همچنین ممکن است برای ارزیابی دامنه حرکتی و عملکرد کلی مفصل، زانو را به موقعیت‌های مختلفی حرکت دهد.
اغلب تشخیص را می‌توان تنها بر اساس معاینه فیزیکی انجام داد اما ممکن است برای رد سایر علل و تعیین شدت آسیب به انجام آزمایشاتی نیاز باشد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اشعه ایکس: ممکن است برای رد شکستگی استخوان نیاز به اشعه ایکس باشد. با این حال، اشعه ایکس بافت‌های نرم، مانند رباط‌ها و تاندون‌ها را نشان نمی‌دهد.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی برای ایجاد تصاویری از بافت‌های سخت و نرم بدن استفاده می‌کند. MRI می‌تواند میزان آسیب ACL و علائم آسیب به سایر بافت‌های زانو از جمله غضروف را نشان دهد.
- اولتراسوند: با استفاده از امواج صوتی برای تجسم ساختارهای داخلی، سونوگرافی ممکن است برای بررسی صدمات در رباط‌ها، تاندون‌ها و عضلات زانو استفاده شود.
درمان پارگی رباط صلیبی زانو:
مراقبت‌های اولیه سریع می‌تواند درد و تورم را بلافاصله پس از آسیب به زانو کاهش دهد. مدل خودمراقبتی در منزل شامل موارد زیر میشود:
استراحت:
استراحت عمومی برای بهبودی لازم است و تحمل وزن روی زانو را محدود می‌کند.
قرار دادن یخ:
هنگامی که بیدار هستید، سعی کنید حداقل هر دو ساعت یک بار به مدت 20 دقیقه روی زانوی خود یخ بگذارید.
فشرده سازی:
بانداژ الاستیک را دور زانوی خود بپیچید.
قرار دادن زانو در ارتفاع:
دراز بکشید و زانوی خود را روی بالش قرار دهید.
توانبخشی:
درمان پزشکی آسیب ACL با چند هفته درمان توانبخشی آغاز میشود. یک فیزیوتراپ تمریناتی را به شما آموزش می‌دهد که با نظارت مستمر یا در خانه انجام خواهید داد. همچنین ممکن است برای تثبیت زانو از بریس استفاده کنید و برای جلوگیری از وارد کردن وزن به زانوی خود، مدتی از عصا استفاده کنید.
هدف از توانبخشی کاهش درد و تورم، بازگرداندن دامنه حرکتی کامل زانو و تقویت عضلات است. این دوره فیزیوتراپی ممکن است با موفقیت آسیب ACL را برای افرادی که نسبتاً غیرفعال هستند، درگیر ورزش و فعالیت‌های تفریحی متوسط هستند یا ورزش‌هایی انجام می‌دهند که فشار کمتری به زانو وارد می‌کنند، درمان کند.
عمل جراحي:
پزشک شما ممکن است در صورت وجود شرایط زیر جراحی را توصیه کند:
- شما یک ورزشکار هستید و می‌خواهید به ورزش خود ادامه دهید، به خصوص اگر ورزش شامل پریدن، بریدن یا چرخیدن باشد.
- بیش از یک رباط یا غضروف فیبری زانوی شما نیز آسیب دیده است
- این آسیب باعث میشود که زانوی شما در حین فعالیت‌های روزمره کمانش کند
در طی بازسازی ACL، جراح رباط آسیب‌دیده را برمی‌دارد و آن را با بخشی از تاندون جایگزین می‌کند. این بافت جایگزین پیوند نامیده میشود.جراح شما از یک قطعه تاندون از قسمت دیگری از زانوی شما یا یک تاندون از یک اهداکننده فوت‌شده استفاده می‌کند.پس از جراحی، دوره دیگری از درمان توانبخشی را از سر خواهید گرفت. بازسازی موفقیت آمیز ACL همراه با توانبخشی دقیق معمولاً می‌تواند ثبات و عملکرد را به زانوی شما بازگرداند.
هیچ چارچوب زمانی مشخصی برای بازگشت ورزشکاران به بازی وجود ندارد. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که تا یک سوم از ورزشکاران در عرض دو سال پارگی دیگری در همان زانو یا زانوی مقابل ایجاد می‌کنند. دوره نقاهت طولانی‌تر ممکن است خطر آسیب‌دیدگی مجدد را کاهش دهد.
به طور کلی، یک سال یا بیشتر طول می‌کشد تا ورزشکاران بتوانند با خیال راحت به بازی بازگردند. پزشکان و فیزیوتراپ‌ها آزمایش‌هایی را برای سنجش ثبات، قدرت، عملکرد و آمادگی زانوی شما برای بازگشت به فعالیت‌های ورزشی در فواصل مختلف در طول توانبخشی انجام می‌دهند. مهم است که قبل از بازگشت به یک فعالیت با خطر آسیب ACL، از بهینه سازی الگوهای قدرت، ثبات و حرکت اطمینان حاصل کنید.