جراحی باز زانو روش متداول جراحی در سالهای گذشته بوده‌است. امروز با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی، روش جراحی زانو نیز از این پیشرفت‌ها بهره‌مند گردیده است و روش آرتروسکوپی بعنوان روشی محبوب، کمتر تهاجمی و کم‌عارضه شناخته می‌شود. در این مطلب به مقایسه جراحی های باز و بسته ی زانو خواهیم پرداخت و نقاط ضعف و قوت هر کدام از این روش‌های جراحی را بیان خواهیم‌کرد.
مقایسه جراحی های باز و بسته ی زانو
جراحی باز زانو:
جراحی باز زانو جراحی سنتی زانو است. در این روش برشی بزرگ و سرتاسری در بخش مقابل زانو بر روی پوست و بافت‌های زیرین آن ایجاد می‌شود. پزشک از طریق این برش و مشاهده‌ی مستقیم محل آسیب، به جراحی زانو می‌پردازد. این نوع جراحی روش جراحی مرسوم تا سالهای اخیر بود اما به تدریج با روش بسته‌ی زانو جایگزین شده‌است.
جراحی بسته‌ی زانو یا جراحی آرتروسکوپیک:
جراحی آرتروسکوپیک بعنوان جراحی بسته نیز شناخته می‌شود. نام این نوع جراحی به دلیل استفاده از وسیله‌ای به نام آرتروسکوپ است. آرتروسکوپ یک وسیله‌ی سیمی‌شکل و نازک است که دوربین کوچکی در سر خود حمل می‌کند. در این جراحی، یک شکاف کوچک در نزدیکی محل جراحی ایجاد می‌شود. از طریق این شکاف آرتروسکوپ وارد می‌شود و توسط دوربین خود از محل جراحی تصاویری را بر روی نمایشگر ارسال می‌کند. پزشک با استفاده از این تصاویر می‌تواند به بررسی مشکلات محل جراحی بپردازد. در این نوع جراحی، شکاف‌های کوچک دیگری نیز بر روی پوست ایجاد می‌شوند که ابزارهای کوچکی برای برش و دستکاری بافت از طریق آن وارد می‌شوند و جراحی بوسیله‌ی آنها و تصاویر آرتروسکوپ صورت می‌گیرد. به دلیل اینکه در این جراحی برش‌ها و شکاف‌های کوچک بر روی پوست جایگزین برش کامل و گسترده‌ی محل جراحی شده‌اند به آن روش جراحی بسته‌ی زانو نیز گفته می‌شود.
مزایای جراحی بسته‌ی زانو نسبت به جراحی باز زانو چیست؟
خون‌ریزی:
در جراحی بسته‌ی زانو، برش‌های ایجادشده در سطح زانو کوچک هستند بنابراین خون‌ریزی کمتر است. خون‌ریزی کمتر به معنی نیاز کمتر به انتقال خون در طی جراحی به فرد است. در جراحی باز زانو، برش ایجادشده بزرگتر است بنابراین رگ‌های بیشتری آسیب می‌بینند و خون‌ریزی بیشتر است.
جای زخم‌ها و بخیه‌ها:
به دلیل اینکه برش ایجادشده در جراحی بسته‌ی زانو کوچک است بنابراین زخم‌های ایجادشده نیز کوچکتر است. از این رو نشانه‌های جراحی و جای بخیه‌ی کمتری بر روی بدن خواهدماند. در جراحی باز زانو، برش بزرگی در سطح پوست ایجاد می‌شود که می‌تواند همچنان اثرات خود را پس از بخیه و بهبود بر روی پوست داشته‌باشد.
دوران بهبودی پس از جراحی: مقایسه جراحی های باز و بسته ی زانو
جراحی بسته‌ی زانو کمترتهاجمی است. همین مسئله باعث می‌شود تا آسیب به بافت‌های مختلف در طی جراحی کمتر باشد بنابراین دوران بهبودی پس از جراحی نیز کمتر می‌شود. در جراحی باز زانو بافت‌های بیشتری آسیب می‌بینند که ترمیم هر کدام از آنها طول می‌کشد.
بستری در بیمارستان:
جراحی بسته‌ی زانو می‌تواند به صورت سرپایی نیز صورت بگیرد، به این معنی که پس از جراحی نیازی به ماندن در بیمارستان نباشد. البته این مسئله به نوع جراحی و تشخیص پزشک نیز بستگی دارد. در جراحی باز زانو معمولا لازم است تا فرد یک شب را در بیمارستان بستری شود.
درد جراحی: مقایسه جراحی های باز و بسته ی زانو
در جراحی بسته‌ی زانو، زخم‌ها کوچک‌ترند بنابراین درد کمتری پس از جراحی ایجاد می‌شود و مشکلات مربوط به زخم‌ها نیز کمتر است. دردهای جراحی باز زانو مربوط به برش بافت‌های بیشتری است بنابراین میزان آنها نیز بیشتر است.
احتمال عفونت پس از جراحی:
با توجه به اینکه میزان زخم‌ها در جراحی بسته‌ی زانو کمتر است بنابراین احتمال ایجاد عفونت نیز کاهش می‌یابد. در جراحی باز زانو سطح وسیعی در معرض عوامل عفونی قرار می‌گیرند. این مسئله احتمال ایجاد عفونت را بیشتر می‌کند.
مقایسه جراحی های باز و بسته ی زانو : مزایای جراحی هر کدام
احتمال خطا:
در جراحی باز زانو به دلیل اینکه جراح بطور مستقیم محل جراحی را مشاهده می‌کند بنابراین بطور دقیق‌تری می‌تواند عملکرد خود را تحلیل و کنترل کند. در جراحی بسته‌ی زانو، تصاویر از محل جراحی محدود به زاویه‌ی دید دوربین هستند بنابراین دید پزشک از محل جراحی نسبت به جراحی باز کمتر است. این مسئله احتمال خطا را در جراحی بسته‌ی زانو افزایش می‌دهد.
نوع آسیب قابل جراحی: مقایسه جراحی های باز و بسته ی زانو
جراحی بسته‌ی زانو را نمی‌توان برای هر نوع آسیبی به کار برد. معمولا جراحی‌هایی که میزان آسیب‌ها بیشتر و شدید است (مانند آرتروز زانو) ترجیح پزشکان بر جراحی باز زانو است. بصورت کلی جراحی بسته‌ی زانو برای انواع محدودتری از آسیب‌ها قابل بکارگیری است. بنابر مطالب عنوان‌شده، هر کدام از این جراحی‌ها دارای مزایا و معایب خود هستند. انتخاب نوع جراحی معمولا بر اساس نوع آسیب و شرایط فرد و با مشورت پزشک متخصص صورت می‌گیرد.